لارنژیال ماسک (LMA)
ماسک هوایی لارنژیال یا لارنژیال ماسک Laryngeal Mask Airway (LMA)، که توسط بالد برین در سال 1980 ابداع شد و در سال 1987 به عنوان یک مدل تجاری مورد استفاده قرار گرفت، یک ابزار پزشکی پیشرفته است که در طی چند سال اخیر به طور گسترده استفاده شده است. هدف از گسترش و استفاده از این ابزار پزشکی، ایجاد یک راه هوایی در بیماران در زمان بیهوشی است که در ناحیه سوپراگلوتیک قرار می گیرد.
LMA از یک لوله متصل به یک ماسک بیضوی شکل تشکیل شده است که با هوا باد می شود و فرم حلق را به خود می گیرد. این ابزار پزشکی از طریق دهان در حلق بیمار قرار می گیرد و راهی امن برای رساندن اکسیژن یا گاز بیهوشی به ریه بیمار در طول جراحی فراهم می کند.
ماسک لارنژیال کاف دار دو نوع مختلف دارد: یکی نیاز به باد شدن از طریق سرنگ هوا دارد و نوع دیگر بدون نیاز به باد شدن، به صورت خودکار فرم حلق را به خود می گیرد. این ماسک ها به طور گسترده توسط انستزیولوژیست ها در بسیاری از مواردی که قبلاً نیاز به اینتوباسیون اندوتراکئال داشت، استفاده می شوند.
نحوه جای گذاری صحیح لارنژیال ماسک
قبل از استفاده از ماسک هوایی لارنژیال یا لارنژیال ماسک LMA، باید اطمینان حاصل کنید که تمامی اجزای آن، به ویژه کاف، سالم هستند. استفاده از ماسک‌های خراب می‌تواند برای بیمار عواقب نامطلوبی داشته باشد. در صورتی که بیمار در شرایطی است که ممکن است به ستون فقرات یا گردن او آسیب برسد، باید ماسک را بدون حرکت ستون فقرات قرار داد. همچنین، باید اطمینان حاصل کنید که بیمار کاملاً بیهوش است تا از بروز تهوع یا آسپیراسیون جلوگیری شود.
بیمار را با استفاده از دستگاه BVM به مدت دو دقیقه تهویه و اکسیژن‌رسانی کنید. سپس با توجه به پارامترهای مختلف مانند سن، جنس، وزن و غیره، سایز مناسب ماسک را انتخاب کنید.
پس از انتخاب ماسک با سایز مناسب، کاف آن را روی یک سطح تمیز تخلیه کرده و قسمت پشتی آن را با ژل لوبریکانت محلول در آب آغشته کنید. برای جایگذاری، فک و گردن بیمار را در حالت قائم قرار داده و با استفاده از انگشت سبابه، ماسک را به داخل حلق ببرید. این حالت به “بوییدن” یا “Sniffing” معروف است. باید توجه داشت که فرو بردن ماسک در حلق باید تا جایی انجام شود که مقاومت داخلی آن احساس شود. پس از جایگذاری، حجم مناسبی از کاف را با هوا پر کرده و در نهایت، ماسک را با استفاده از گاز و بانداژ در اطراف دهان و گردن تثبیت کنید.
اثر گذاری لارنژیال ماسک
ماسک لارنژیال یک وسیله پزشکی است که در طی فرایند بیهوشی یا زمانی که بیمار هوشیاری ندارد، راه هوایی بیمار را حفظ می‌کند. این وسیله برای بیمارانی که نمی‌توان از روش لوله‌گذاری تراشه برای آن‌ها استفاده کرد، کاربرد دارد. بر اساس یک پژوهش، استفاده از ماسک لارنژیال برای بیمارانی که روش لوله‌گذاری تراشه در آن‌ها با شکست مواجه شده است، می‌تواند اثربخشی بالایی داشته باشد.
با این حال، استفاده از لارنژیال ماسک می‌تواند با عوارضی همراه باشد. مهم‌ترین عوارض آن‌ها عبارتند از:
- انسداد
- تحریک موضعی
- ادما ریوی (وجود بیش از حد مایعات در ریه‌ها)
- آسپیراسیون یا استنشاق از محتوای درون معده
- پاسخ ملایم نظیر افزایش ضربان قلب و هوشیاری
- باریک شدن مجاری هوایی و دشوار شدن تنفس (انقباض برونش)
- اسپاسم تارهای صوتی که باعث دشوار کردن تنفس یا گفتار می‌شود (اصطلاحاً لارنگوسپاسم نامیده می‌شود)
